Vol veerkracht
In mijn werk heb ik vaak te maken met vragen rond (on)zekerheid over werk, baan, inkomen, en dergelijke. Uiteindelijk vindt ieder mens daarin zijn of haar eigen weg. Een weg die mij onlangs raakte, is die van een Amerikaans stel van rond de zestig. Hier volgt hun verhaal vol veerkracht. “In 2008 zijn we alles kwijt geraakt: ons bedrijf, ons huis, ons spaargeld. Nu zijn we ‘professional RV’ers’ [1] en doen we ‘camping work’.” Hij vertelt wat er met hen is gebeurd in de tijd van de bankencrisis: zonder drama, beschuldigingen of schaamte. Een lot dat ontelbaar veel Amerikanen toen ten deel is gevallen.
Wat is thuis?
Ik ontmoet hem en zijn vrouw op een camping in de Amerikaanse staat Utah. Zij ontvangt en informeert gasten; hij rijdt een shuttlebusje naar een National Park en verricht taxidiensten. Bijzonder vriendelijke, vrolijke en attente mensen. Hij geeft hun gezamenlijke visitekaartje met daarop een afbeelding van zo’n eindeloos lange en lege Amerikaanse highway. En met de tekst: “Home is where you happen to be any given day”. Wat een wijsheid, welk een levenskunst! En wat een veerkracht!
Beroep op veerkracht
Natuurlijk krijgen we allemaal te maken met verschillende vormen van verlies. Ik wil het nu hebben over materieel verlies: verlies van werk, huis, spaargeld, pensioen. Iets waar zeer veel Amerikanen over kunnen meepraten. En inmiddels ook een issue in ons land waarin levenslange baan- en pensioenzekerheid niet meer bestaan. Je hoort wel dat onze wereld wordt getypeerd als VUCA: Volatile (vluchtig), Uncertain (onzeker), Complex (complex) en Ambiguous (ambigu: geen duidelijke oorzaken en gevolgen). Zo’n wereld doet een beroep op onze veerkracht, op ons vermogen om los te laten én vitaal door te gaan.
Wat kost vasthouden aan?
Het zette mij aan het werk met de volgende vragen:
- Welke materiële zekerheden denk ik nodig te hebben?
- Waar houd ik aan vast?
- Wat levert dit vasthouden op en wat kost het?
- Wat wordt er mogelijk zonder dit vasthouden?
- Welke potentieel zit er in het los laten?
- Wat zou er dan mogelijk worden?
Met dank aan die inspirerende man en vrouw ‘on the road’.
The other 98 percent
Wat er is gebeurd en nog steeds gebeurt in Amerika, is fascinerend beschreven in ‘The Unwinding’, an Inner History of the New America (in het Nederlands vertaald als ‘De ontluistering van Amerika’) van George Packer. Heb je niet de tijd of de zin om deze dikke pil te lezen, volg dan eens een tijdje op Facebook The other 98 percent.
[1] Een RV is een (grote) camper.
Herkenning ….
Dat kan ik me voorstellen, Tineke. Temeer daar deze mensen ook geen dertigers of veertigers zijn, maar rond de zestig die alles wat ze hadden opgebouwd, zien verdwijnen. En de veerkracht vinden om op een andere manier door te gaan, een manier waarin ze meer dan ooit vrijheid en geluk ervaren.
Ook voor mij herkenning maar dan niet zo zeer wat mijzelf betreft maar meer een aantal mensen om wie ik geef, vooral in de VS!
Steeds weer sta ik versteld van de veerkracht die een mens blijkt te hebben als het helemaal mis gaat en het is alleen jammer dat het kennelijk eerst helemaal mis MOET gaan voordat je je dat realiseert. Als dat niet zo was waren we ook niet zo gauw bang te maken en dat is iets waar we zeker in deze onzekere tijden veel baat bij zouden hebben.
Dank je wel, Birgit, voor je mooie reactie.