Tijd is een gedachte (3)

In mijn vakantie in de bergen van Noorwegen had ik een ervaring die aansluit op mijn eerdere publicaties over ‘Tijd is een gedachte’.Het gaat over het verschil tussen chronos (agendatijd) en kairos (intuitieve tijd).

In de stoptrein van Hamar naar Roros, in de buurt van de Zweedse grens (bijna 4 uur reistijd), kwam de conducteur bij alle reizigers langs om te vertellen dat het toilet in de trein defect was en dat we ergens halverwege een toiletstop zouden maken. Hoewel er een omroepinstallatie in de trein was, was dit kennelijk een bericht dat hij persoonlijk wilde brengen. Vlak voor station Koppang kwam hij weer langs: de toiletstop kwam eraan. Ik vroeg hem hoe lang de trein zou stoppen? (een chronos-vraag). In gedachten bereidde ik me al voor op een snelle sprint en gehaast toiletbezoek. Hij glimlachte vriendelijk en gaf als antwoord: “Zo lang als iedereen nodig heeft.”

De mensen stapten uit en liepen op de twee toiletten af. Niemand was gehaast. We wisten niet wanneer de trein weer zou vertrekken. Al wachtend in de rij ontstonden aardige ontmoetingen. Zo kwam ik in gesprek met een Belg. “Je suis révolutionnaire” stond er op zijn T-shirt. Hij vertelde bakker te zijn in Rena, een eindje verderop. Hij had van slechts één ding spijt. Dat hij niet 20 jaar eerder was geëmigreerd naar dit onmetelijke land. De conducteur wist op het station toegang tot nog een paar toiletten te regelen. Al met al waren we een kleine vijftien minuten bezig, vervolgens stapte iedereen weer in en werden hier en daar de zojuist gelegde contacten voortgezet. Ik mijmerde hoe NS-reizen zouden verlopen met conducteurs die alles weten van kairos …