Is er dood na het leven? (2)
‘Niemand weet hoe laat het is’ is de titel van een bekend lied van Youp van ’t Hek uit zijn oudejaarsconference 1989. Dit lied is mij altijd bijgebleven vanwege de slotregel: “Leef toch je leven als het allerlaatste uur”. Het appelleerde aan mijn wens om ‘alles uit het leven te halen wat erin zit’.
Een paar citaten uit dit lied:
“Deze dag is de eerste van de rest van mijn leven
Dat denken er velen bij hun ontbijt.
Terwijl ik altijd denk: ik heb nog maar even
Dus moeten we dansen en moeten we vrijen
Moeten we lachen en drinken vol vuur
Jij mag niet doodgaan en ik wil niet sterven
Niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen
Hoe lang mag ik doorgaan nog doorgaan met leven?
Ik weet als ik later groot ben
En ook bijna dood ben
Dan is al die angst niet nodig geweest
Maar altijd de bangste, altijd die angsten
Maakte mijn leven tot een schitterend feest.”
Deze tekst bevat elementen die Marijke en ik hebben uitgewerkt in ons artikel ‘Is er dood na het leven?’ We hebben heel wat gedachten over de dood (en het leven). Je kunt denken dat je nog een heel leven voor je hebt en je kunt denken dat het laatste uur is aangebroken.
Op vrijwel elke situatie plakken we etiketten van ‘zou moeten’ of ‘zou niet mogen’. We moeten de ‘juiste’ dingen doen anders …. (voorbeeld: anders hebben we niet volop geleefd). Er mag niet dit of dat gebeuren anders …. (voorbeeld: anders is ons leven bedorven).
En wat, als de realiteit dan toch anders is dan ons ‘zou moeten’ of ‘zou niet mogen’? Als het de realiteit is dat we niet altijd alle kansen volledig benutten, dat we fouten maken en dingen doen die mislukken, als het de realiteit is dat we een beminde verliezen of een ernstige ziekte krijgen? Is het dan de realiteit die ons angst inboezemt of zijn het vooral onze gedachten/gevoelens rond ‘zou moeten’ en ‘zou niet mogen’?
