Freek de Jonge en bewustzijn
Freek de Jonge heeft een fantastisch voorbeeld laten zien, aan tafel bij Pauw en Witteman, hoe moeilijk het is om ‘spiripraat’ om te zetten in concrete handelingen. Nog niet eerder zag ik in zo korte tijd een demonstratie van het grote verschil tussen gebabbel over hoger bewustzijn, liefde e.d. en feitelijke handelingen.
Freek zei een tocht te hebben gemaakt die ooit begon met moralisme en die nu via de ironie en het cynisme is aangekomen bij de liefde. “Ik kijk nu iets meer vanuit de rust van een oude man”, aldus de cabaretier die zich daarbij beriep op de inzichten die hij had verkregen van een ander bewustzijn dat hoger en verder is dan ‘intelligentie’.
Luttele minuten na dit betoog kon De Jonge zich niet meer beheersen aan tafel, recht tegenover misdaadverslaggever Peter R. de Vries die weer een filmpje met verborgen camera mocht komen promoten. De Jonge draaide zich zichtbaar af van De Vries en barstte daarna uit in een moraliserende tirade tegen de misdaadverslaggever die vervolgens met zijn eigen aanval reageerde. De Jonge mocht de uitzending afsluiten met ‘De kerstengel’, een mooi lied over vrede. De Vries keek tijdens dit optreden verbeten de andere kant uit. De oorlog tussen de twee was een feit.
Freek de Jonge liet in een paar minuten indringende TV zien hoe groot de kloof kan zijn tussen ‘weten’ en ‘handelen’. Een liefdevol bewustzijn kost geen enkele moeite in nabijheid van prettige, ongeveer gelijkgestemde mensen. Onze liefde wordt pas echt op de proef gesteld als we een ander ontmoeten die ver van ons afstaat. In die ontmoeting wordt het bewijs geleverd of je echt tot inzicht bent gekomen, in staat tot een liefdevol gesprek met degene wiens zienswijze niet de jouwe is of dat je bewustzijn blijft steken in moralisme of iets anders. Zolang een oorlog nog kan beginnen aan tafel bij Pauw en Witteman, aan onze eigen vergadertafels of keukentafels, is het in de rest van de wereld niet veel beter. Zie de uitzending.
Mooie observatie. Ik heb de uitzending ook gezien en ik heb het toch weer heel anders ervaren. In mijn ogen heeft Freek nergens geclaimd een voortdurend liefdevol bewustzijn te zijn of te hebben. Dat zou hem verlicht maken en die indruk makat hij niet en wil hij volgens mij ook niet wekken. Maar een zeker voortschrijdend (zelf)inzicht kan hem toch niet ontzegd worden, dacht ik. Dat hij in de nabijheid van zo’n zelfingenomen Peter de Vries even in de identificatie schiet, het zij hem wat mij betreft vergeven. Maar wat ik nu juist zo mooi vond om te zien, was dat hij daarna die identificatie zichtbaar losliet om vervolgens op weergaloze wijze het lied ten gehore te brengen, waarbij ik in zijn stem compassie, liefde en zachtheid kon horen. En dat terwijl Peter de Vries op de achtergrond verbeten in de loopgraven bleef liggen. Ik vond het een typisch geval van 2 mannen die vol in de identificatie schoten, waar bij de ene (onze Peter) het totaal niet in de gaten had, terwijl de ander het kon loslaten. Dan ben je wat mij betreft al lekker op weg op het kronkelige pad van bewustzijn. Maar misschien zie ik dit omdat ik altijd al een groot zwak voor Freek heb gehad, hahaha dat zou best kunnen. Ik vond het in ieder geval niet erg dat die Peter de Vries eens flink werd tegengesproken. En ik denk dat Peter er die avond als een klein jongetje wakker van heeft gelegen in z’n bed. En van Freek vermoed ik dat hij z’n eigen aandeel nog even heeft besproken met zijn geliefde en daarna is gaan slapen als een roos. En ik? Ik heb de CD ‘Kerstengel’ gekocht. In zulke nummers kent Freek zijn gelijke niet, vind ik. Hoe kijk je trouwens aan tegen iemand als Jezus, waarvan gezegd word dat hij hardhandig de tempel ontruimde. Was dat een daad van agressie, van niet-liefdevol bewustzijn? Of was het een daad voortkomend uit zijn verhoogde bewustzijn? Zijn woorden of daden de graadmeter? Ik vraag het gewoon. Zelf weet ik het antwoord niet. Ik weet wel dat ik mezelf doorgaans als liefdevol bewustzijn ervaar, maar dat ik af en toe wel heel boos kan worden. Soms raak ik daarvan in de war. Lang beschouwde ik mijn liefdevolle bewustzijn als onwaar. Hoe kon het immers naast elkaar bestaan? Inmiddels beschouw ik beide als waar, maar verlang ik wel meer naar liedevol-zijn dan naar boos-zijn. Stapje voor stapje. En ooit: eind goed, al goed. Namasté, Damin
Beste Damin,
Hartelijk dank voor je uitgebreide reactie. Ik laat je graag mijn reactie lezen die ik aan Freek schreef die ook mijn blog gelezen had en erop reageerde.
“Beste Freek,
Dank je wel voor je reactie en dank je wel voor je feedback over mijn gereformeerde toon. Gelukkig ben ik, ben jij en is niemand volmaakt en toch ook wel misschien … Ik heb willen uitdrukken hoe we ondanks alles menselijk blijven. Dat is ook mijn eigen dagelijkse worsteling: om geen oorlog te beginnen met de mensen recht voor mijn neus, aan mijn eigen tafel(s). Daarom vond ik je optreden bij Pauw & Witteman inspirerend en ook ontroerend. Jazeker, we zijn en blijven hopelijk nog even op weg en natuurlijk valt er niets te bereiken. Ofwel zoals mijn inspirator Byron Katie zegt: “Beter dan dit wordt het niet”. En blijf alsjeblieft nog veel en vaak optreden!”