Hoe praat je over de buren?
Niet eerder heb ik me gewaagd aan een blog over opvoeden. Omdat ik uitsluitend schrijf op basis van mijn ervaringen en omdat ik geen kinderen heb, is opvoeden nooit mijn onderwerp geweest. Waarom nu wel? De laatste tijd spreek ik nogal wat mensen die worstelen met de opvoeding van hun kinderen. “Hij luistert niet.” “Ze wil niet naar school.” “Hij behandelt andere mensen niet met respect.” “Ze maakt haar huiswerk niet.” Voor elke ouder herkenbare situaties of momenten.
Deze gesprekken waren voor mij de aanleiding om me te verdiepen in een sessie van Byron Katie met de moeder van een zoon op wie bovenstaande uitspraken van toepassing zijn. De sessie heet ‘Byron Katie on parenting’ (Byron Katie over ouderschap) en is te beluisteren via deze link.
Op een bepaald moment tijdens dit gesprek stelt Byron Katie deze moeder de volgende vraag: “How do you speak about your neighbor?” De vraag lijkt op dat moment uit de lucht te vallen en ze herhaalt hem nog maar eens. “Hoe spreek je over de buren in het bijzijn van je zoon?” De vrouw realiseert zich vervolgens dat ze thuis op een bepaalde manier vooral praat over haar baas. Dag na dag praat ze boos en geïrriteerd over hem (het had natuurlijk ook de buurman of buurvrouw kunnen zijn). Vervolgens zegt Byron Katie: “That’s how you teach war to your son.”
Vervolgens wordt in dit gesprek helder dat opvoeden geen bijzondere en speciale taak is, maar niets anders dan je eigen leven voorleven. Dit gespreksfragment maakte mij heel bewust hoe ik dat doe.
Welke voorbeelden laten we zien in ons dagelijks leven, als we thuis zijn en ons uiten? Geven we dan een voorbeeld van strijd met de buren of met je baas? Alles wat we voorleven, wordt de werkelijkheid van onze kinderen en anderen met wie we samenleven.
Laat ik een thema nemen dat iedereen aangaat: hoe praten wij over onze politici en bestuurders? En dan bedoel ik hen allemaal, van élke richting. Als we over hen praten, welk gedrag leven we dan voor? Een vorm van wij-zij-denken? Of een gedrag dat andersdenkenden met openheid tegemoet treedt, ook al heb je zelf andere denkbeelden? Het gaat er hierbij niet om hoe politici of bestuurders zich uiten (dat is niet onze zaak), maar uitsluitend over de vraag: Hoe doe ik het zelf, welk voorbeeld leef ik? (dat is mijn zaak).
Opvoeding begint met de manier waarop we ons uiten en over andere mensen praten. Het gaat niet om de opvoeding van onze kinderen, maar om die van onszelf. Wil je meer weten over de onderwerpen waarover Byron Katie het heeft in haar gesprek ‘on parenting’? Kom dan op 4 juli naar een dagworkshop van Byron Katie in Amsterdam. En leer over ‘de drie zaken’ in het leven en ‘heldere communicatie’ in lastige situaties.
Informatie en inschrijven via deze link.
Als docent ben ik ook constant bezig om de leerlingen mee te helpen opvoeden. Daarbij valt me vaak op dat ze bepaalde lelijke woorden uitspreken die ze dus in hun gedachtes altijd blijken te gebruiken. Ik probeer ze dus te laten denken op een meer positieve manier zodat ze zich op een andere , meer positieve en beschaafdere manier leren uit te drukken over mensen en thema’s. Ik vertel ze vaak om niet meteen te reageren maar in gedachten even tot tien te tellen bijv.
Inderdaad, in feite is het gedrag van de ander vaak niets anders dan een spiegel van je eigen gedrag maar het is zo veel makkelijker om, vaak afkeurend en verwijtend, alleen naar de ander te kijken i.p.v. ook naar jezelf want dan plaats je “het probleem” buiten jezelf en hoef je lekker niet zelf iets aan te doen. Heel herkenbaar maar oh zo moeilijk om te veranderen. Maar bewustzijn is al een goed begin…….