Zomerschool: wie komt voor wie?

Eind juli/begin augustus jl. was ik in Bad Neuenahr, een lieflijk kuuroord tussen Bonn en Koblenz en de Europese locatie van The School for The Work of Byron Katie. Het was de derde School waarin ik als staflid werkzaam was. Er waren ongeveer 340 deelnemers en 70 stafleden. De vraag is: Wie komt voor wie?

Byron Katie verwelkomde de stafleden als volgt: “Je denkt misschien dat je hier bent voor de deelnemers. Het is echter omgekeerd: alle deelnemers komen om onze gevoelige snaren te raken. Ze komen om ons meer van onszelf te laten zien.”

Ik kan me niet herinneren dat Katie dit in mijn eerdere Schools zo onomwonden zei of misschien heb ik het toen niet gehoord? Haar woorden kwamen voor mij helemaal uit. Elke deelnemer die ik ontmoette of met wie ik werkte, raakte bij mij een gevoelige snaar: irritatie, ongeduld, onbegrip, begrip, sympathie, verbinding, liefde en verlangen.

Enerverende en soms turbulente gedachten en gevoelens waren het gevolg. Ik heb ervaren dat – zolang mijn geest zich ergens aan hecht ofwel om het te vermijden ofwel om het te verkrijgen – er geen stilte en vrede in mezelf is. En dat ik dan niet in staat ben tot open verbinding met wat zich in de realiteit voordoet.

Aanvankelijk was ik teleurgesteld in mezelf dat ik me zo liet meeslepen. Mijn eerste reactie was om deze gevoelens te beheersen als een professional. Dat heb ik geleerd en dat ben ik gewend. Totdat ik me bewust werd dat ik daarmee mezelf –mijn kwetsbaarheid en authenticiteit – verborgen hield achter professioneel gedrag.

Het is niet altijd makkelijk om werkelijk lief te hebben wat er is, in mezelf en daarmee ook in anderen.