In de afgelopen weken, toen ik aan het schrijven was aan deze aflevering van mijn blogserie ‘Gemoedsrust in ‘gewonigheid’’, werkte ik met een aantal mensen samen die stuk voor stuk zeiden dat ze vast zaten in ‘oud’ gedrag en daardoor geen gemoedsrust hadden. En toen kreeg ik zelf ook te maken met ‘oud’ gedrag en verstoring van mijn gemoedsrust. Daarom in deze aflevering aandacht voor vastzitten in ‘oud’ gedrag en hoe daar losser in te worden.

Hittemoment

Mijn ‘oude’ gedrag stak de kop op tijdens een projectoverleg. Vol enthousiasme had ik aan bepaalde zaken gewerkt en ik verwachtte een soortgelijke instelling van de anderen. Die reageerden echter niet of nauwelijks, ze leken vooral afwachtend. Ik voelde mijn lichaamstemperatuur stijgen. Gevoelens van teleurstelling en ergernis kwamen op. Zo’n ervaring noem ik een hittemoment. Tijdens het overleg scande ik snel voor mezelf een aantal mogelijkheden, zoals er tegenin gaan of afhaken. Het werd innerlijk afhaken. Met een gedachte als “Ze zoeken het maar uit”. Na het overleg kwam er nog een bekende reactie voorbij, namelijk achteraf contact zoeken met anderen en dan natuurlijk alleen medestanders. Die mogelijkheid heb ik met een glimlach aan me voorbij laten gaan.

Reflexen belemmeren

Afhaken en het zoeken van medestanders zijn populaire reacties van verzet. Afhaken zit in de categorie vluchten/vermijden, medestanders zoeken valt onder vechten/verdedigen. Dan heb je ook nog verstijven/verkrampen of verstandelijk wegredeneren. Herken je dat deze reflexen niet écht werken? De functie ervan is om het onprettige gevoel weg te nemen dat de aanleiding teweeg brengt. In mijn geval hielpen de reflexen mij om mijn teleurstelling niet te voelen en weg te blijven van een gevoel van verdriet dat daaronder ligt. Reflexen zijn dus niet nutteloos, maar ze beperken je enorm in het zien en toepassen van ruimere mogelijkheden.

Reflexen als vertrekpunt

Een aanleiding van buiten (in mijn geval reacties die ik niet had verwacht) zet een reflex aan. Een aanleiding kies je niet, die doet zich vanzelf voor. Vervolgens heb je wel een keuze hoe daarmee om te gaan. Klinkt eenvoudig en dat is het niet! Een reflex-reactie gaat namelijk supersnel in een netwerk van allerlei gedachten die in de kern neerkomen op: “ik zie het zó en dat is beter dan hoe jij het ziet”. Vasthouden aan verwachtingen die vervolgens niet blijken te kloppen met de realiteit, is ook een perfecte vastzetter. Hoe kom je dan losser van je automatische reflex?

Flexibel en onafhankelijk

Al eerder heb ik in deze serie inspiratie gedeeld uit de stoïcijnse filosofie. Volgens deze benadering is gemoedsrust het gevolg van mentale flexibiliteit en emotionele onafhankelijkheid. Mentale flexibiliteit ontwikkel je door je gedachten te onderzoeken en dan ontdek je dat er altijd andere zienswijzen mogelijk zijn dan die van jezelf. Emotionele onafhankelijkheid klinkt misschien kil. Dat is het echter niet. Er wordt mee bedoeld dat je niet in de greep raakt van een aanleiding en een automatische reflex-reactie. En dat je je ook niet gevoelsmatig afhankelijk maakt van wat andere mensen (van je) denken of van wat ze wel of niet doen.

Oefenen met geduld

Het begint ermee om je eigen gevoeligheid goed te kennen en te herkennen als die zich voordoet (in mijn geval doelgerichtheid en enthousiasme die op gespannen voet staan met een meer afwachtende en onderzoekende instelling). De stap na de herkenning en erkenning is het verduren van het onprettige gevoel (teleurstelling, verdriet). Onderstaande oefening is behulpzaam bij het ontwikkelen van emotionele onafhankelijkheid. Het is geen ‘quick fix’. Een snelle oplossing bestaat soms voor een auto of een ander ding, maar nooit voor menselijk gedrag. Door geregeld te oefenen gaat het wel effect sorteren. Mentale flexibiliteit, daar ga ik volgende keer over schrijven.

Lees verder in de volgende afleveringen:

• Emoties als signaal
• Er is altijd een keuze
• Hoe houd je jezelf helder?
• Van lijden naar leiden.

Al gepubliceerd:

Iets anders dan ‘fijne feestdagen’- 13 december 2017

Een ‘imperfecte’ realiteit – 30 december 2017

Van bestrijden naar waarnemen – 28 januari 2018

Wat ligt in je macht?  – 28 februari 2018

Oefening

Zoek een rustige plek op waar je niet gestoord wordt. Breng je aandacht naar binnen. Ervaar een recent  hittemoment dat jij hebt meegemaakt.

Ken jezelf:

• Wat was voor jou belangrijk in die situatie?
• Wat zijn je waarden en overtuigingen die daaronder liggen?
• Waar botsten die mee?

Herken je gevoeligheid:

• Wat was je fysieke reactie? Bijvoorbeeld lichaamstemperatuur, ademhaling, spierspanning, buikgevoel, borstgevoel, druk hoofd.
• Welke emoties kwamen op?
• Wat was je reflex-reactie? Bijvoorbeeld vechten/verdedigen, vluchten/vermijden, verstijven/verkrampen of verstandelijk wegredeneren.

Erken je gevoeligheid:

• Wat was precies de aanleiding die je gevoeligheid prikkelde?
• Was het iets wat iemand zei?
• Of was het iets wat iemand deed?
• Herken je die gevoeligheid ook in andere situaties?
• Kun je je gevoeligheid bondig onder woorden brengen? Bijvoorbeeld: “Ik ben iemand die enthousiast, doelgericht en hard kan werken. In mijn enthousiasme heb ik dan weinig of geen begrip voor mensen die er anders in zitten. ”

Verduur het onprettige gevoel:

• Ervaar op de rustige plek waar je nu bent, het onprettige gevoel dat bij je hittemoment hoort.
• Hoe is het om dit onprettige gevoel nu niet weg te werken?
• Hoe is het om dit gevoel nu gewoon toe te laten?
• Kun je ervaren dat het dan toch als vanzelf verdwijnt?

Concrete en haalbare stap:

• Wat is in dit hittemoment voor jou een concrete en haalbare stap om voorbij je reflex te komen?
• Is jouw eerste stap iets fysieks? Bijvoorbeeld: opstaan en even bewegen, bewust adem halen, een glaasje water halen, letterlijk even op je handen gaan zitten, een voorwerp vastpakken e.d.
• Is jouw eerste (of volgende) stap iets mentaals? Bijvoorbeeld: tot 10 tellen, even helemaal niets doen, je realiseren dat je een gedachte gelooft die niet klopt met de realiteit.