Houden van wat is

/in /door

De wereld kent tal van moeilijkheden en onrechtvaardigheden. Ben jij iemand die zich daar – met de beste bedoelingen – verdrietig over voelt of boos over maakt?

Het eerste boek van Byron Katie heet ‘Loving what is‘: houden van wat is. Soms maken mensen de interpretatie dat ze dan moeilijkheden en onrechtvaardigheden zouden moeten accepteren. Niets is minder waar.

Natuurlijk kun je proberen dingen te veranderen als ze niet gaan zoals jij ze graag hebben wilt. Als dat lukt, mooi! Als dat niet lukt, wat in veel gevallen zal gebeuren, klaag niet en maak jezelf er niet door van streek. De realiteit is dat er moeilijkheden en onrechtvaardigheden zijn.

Wijsheid en helderheid zijn synoniem met het loslaten van elk ‘móeten’. Houd op te eisen dat er rechtvaardigheid móet bestaan. Als je het belangrijk vindt dat er rechtvaardigheid is, laat zelf een levend voorbeeld zien.

En terwijl ik deze zinnen schrijf, schieten mij een paar voorbeelden te binnen – van die gewone en dagelijkse akkefietjes – waarin ik zelf niet rechtvaardig handelde. Bijvoorbeeld door een oordeel over iemand te hebben alleen op basis van een eerste indruk. Een wijd verbreid begin van onrechtvaardigheid. Verbeter de wereld en waar begin jij?

De omgeving van de mens is zijn medemens

/in /door

‘De omgeving van de mens is zijn medemens’.

Een prachtige dichtregel van Jules Deelder. En zo toepasselijk op deze avond, een paar minuten voordat de stembureaus dichtgaan en straks de eerste verkiezingsuitslagen binnenkomen.

Een mooie regel om morgen mee op te staan en naar de realiteit te kijken: mijn omgeving is mijn medemens. Wie het ook is.

Certificering voor buitenkant of binnenkant

/in /door

Ruim twee jaar neem ik deel aan het certificeringsprogramma van The Institute for The Work of Byron Katie. Een intensief en dagelijks programma dat aan de buitenkant oplevert de aanduiding ‘certified facilitator’ en vermelding als zodanig op de officiële website van The Work. Aan mijn binnenkant levert het ook iets op. Daarover gaat deze blog.

 

Op het gebied van training en coaching zijn er vele vormen van certificering. Voor mij is het programma van The Institute for The Work om een aantal redenen aantrekkelijker dan Nederlandse programma’s:

– het gaat uit van certificering als ‘momentopname’ en niet als ‘einddoel’.

– na certificering ga je nieuwe taken op je nemen, bijvoorbeeld mentor voor certificeringskandidaten. Dit alles om je bewust te zijn dat je altijd een student blijft. Waar een superieur gevoel van ‘deskundigheid’ of ‘ervaring’ opsteekt, verwijder je je van andere mensen en verlies je uit het oog waar je een beginner bent, bijvoorbeeld in het open en onbevangen ontmoeten van jezelf, van anderen, van het leven.

– het programma is zodanig opgebouwd dat het gaat om volledige integratie in jezelf en in je leven van wat je leert. Dit is anders dan het leren van een vak met specifieke vaardigheden. Het is werken vanuit je authentieke ervaringen. Het certificeringsprogramma biedt vele mogelijkheden om je op dit punt te testen.

 

Eind 2009 had ik me aangemeld voor certificering in januari jl. Ik werd afgewezen omdat ik nog niet ver genoeg was. De eisen waren uitgebreid (het programma is voortdurend in ontwikkeling). Ik baalde als een stekker en kon ervaren hoe ik bezig was om voor de buitenkant te werken: een doel buiten mezelf bereiken.

 

Eind januari jl. werd ik uitgenodigd voor de eerstvolgende certificering in augustus a.s. Afgelopen maanden heb ik aan de diverse onderdelen verder gewerkt. Recent ontving ik bericht dat de certificering in augustus niet doorgaat wegens te weinig deelnemers (slechts 5) en dat ik nu in januari-februari 2011 aan de beurt ben. Een nieuw moment om mezelf te testen. Ben benieuwd wat er nog meer komt voordat certificering plaats vindt. Ben benieuwd of die ooit nog plaats vindt. En wat maakt het uit?

Wie wil vanuit zijn eigen ervaringen met certificeringen hierop reageren?