‘Doen alsof’ om te willen hebben

“Ook al meen je het niet: geef een compliment! En je zult verbaasd staan van het effect.”

“Als je relatie in het slop zit, doe alsof je verliefd bent. En je zult merken dat je relatie beter wordt.”

Dergelijke ’tips and tricks’ worden wel eens gepresenteerd op managementbijeenkomsten.

 

Ze bevatten een kern van waarheid, namelijk deze: “Wat je geeft, is wat je krijgt.” Het verschil zit ‘m echter in het ‘doen alsof’. Het is toneel spelen om iets van een ander gedaan te krijgen. Het is waardering en liefde geven met de doelbewuste opzet om er iets voor terug te krijgen.

 

‘Alles moet gaan zoals ik het graag wil. Ik wil geluk, ik wil geld en dingen.’ Dat is een wijd verbreid geloof in onze samenleving. Deze maakbaarheid zit ook in The Secret: alles wat je wilt, kun je realiseren. Het halen van een doel maakt gelukkig; het niet halen maakt ongelukkig.

 

En juist die instelling maakt dat we ons vaak ongelukkig voelen, mislukt, onzeker of gefrustreerd. En helemaal als we onszelf vergelijken met anderen die ogenschijnlijk wel succesvol zijn in het behalen van hun doelen.

 

Doelgerichte maakbaarheid is tegengesteld aan The Work of Byron Katie en eeuwenoude spirituele tradities. “Moet ik me dan maar bij alles neerleggen?”, vragen mensen wel eens. Nee, het gaat om de paradox van ‘goalfree goalsetting’. Jouw doelen ontvouwen zich als vanzelf, als je je ontvankelijkheid vergroot door te onthechten, open te staan voor wat er is en je hart te openen om te geven.

Wie zijn onze leermeesters?

Van jongs af hebben we leermeesters. Als klein kind beginnen we om de voorbeelden die anderen laten zien, te volgen; dat is leren door te imiteren. Zo leren we bijvoorbeeld onze moedertaal spreken. Daarna komen er volgende fasen, onder andere de fase waarin we ons afzetten tegen oude leermeesters en ons spiegelen aan nieuwe rolmodellen. Zo ontwikkelen we stukje bij beetje onszelf, wie we zijn of willen zijn. Dat is leren door te ervaren en door te ontdekken, dankzij de reflectie op de ervaring.

 

Veel managers leren over leiderschap van management-leermeesters (of goeroes). Natuurlijk kunnen die je prikkelen en stimuleren.

Mijn vraag is echter: “Hoe ontwikkel jij je eigen leiderschap? Of bewonder je hen en probeer je hen te imiteren? En zal dat werken?”

Ik vermoed slechts beperkt. Afkijken en imiteren gaat van buiten (het externe voorbeeld) naar binnen (jouw eigen kern).

 

Effectiever is een manier van leiderschapsontwikkeling die in omgekeerde richting gaat: van binnen naar buiten. Alleen, daar heb je een ander type leermeester voor nodig. Deze leermeesters hoeven we niet ver te zoeken. Die zijn er namelijk al: onze ouders, kinderen, partners, bazen, collega’s, medewerkers en vrienden. Via hen leren wij zelfinzicht, het startpunt van leiderschapsontwikkeling.

 

Het duurt soms vele jaren (en vaak lukt het nooit), voordat we waardering kunnen opbrengen voor ál onze leermeesters. Vooral degenen die ons dwars zitten, laten ons het meest over onszelf zien. Dat zijn de leermeesters die ons direct bij onze kern brengen, waar het fundamentele leerproces ‘van binnen naar buiten’ kan beginnen. Zo kan leiderschap zich ontwikkelen.