Tijd is een gedachte

Tijd is een gedachte. Traditioneel ’timemanagement’ laat je nóg meer doen. De ervaring van ‘altijd tijd’ ontstaat door anders denken, kijken en bewustzijn, door ‘zijn’ in plaats van ‘doen’.

 

Een bekende vraag uit het traditionele ‘timemanagement’is: “Wat zijn de vier belangrijkste dingen in je leven?”En als je die hebt genoteerd, volgt de vraag: “Stel je de tijd even voor als 100%, hoeveel procent besteed je aan elk van die dingen?”De onvermijdelijke ontdekking die vrijwel iedereen doet, is dat je te weinig tijd besteedt aan de dingen die voor jou echt belangrijk zijn. Je besteedt minder tijd dan je zou willen aan je geliefden, je doet te weinig aan sport of een creatieve hobby en ga zo maar door. Vervolgens komt de vraag: “Wat ga je eraan doen om meer balans aan te brengen?”Ik weet niet hoe het jou dan vergaat, maar dit soort dingen hebben mij altijd stress bezorgd. Om balans te verkrijgen, moet je kennelijk iets doen. Zoals het formuleren van doelstellingen en resultaten, het maken van actieplannen. Mij is dat nooit gelukt. En dat leverde nóg een bron van frustratie op: “Behalve dat ik niet in balans ben, slaag ik er ook niet in om het te veranderen.” Tegenwoordig ervaar ik meestal geen stress en wel helderheid over mijn prioriteiten en keuzen.

 

Tijd is een gedachte. Over de hoeveelheid tijd en de besteding daarvan hebben we allerlei gedachten. Die maken dat we ons ontevreden, gejaagd, gefrustreerd of wat dan ook voelen. Je hoeft niets anders te doen dan je stressvolle gedachten te onderzoeken, soms keer na keer na keer, en dingen zullen als vanzelf veranderen.

 

Hoe ben je effectiever? Mét een stressvolle gedachte dat je iets moet veranderen (en het lukt niet)? Of ontspannen in dit moment en open voor alles wat zich aandient?

Zie: Altijd Tijd

De persoon van de adviseur

Kwaliteiten die ertoe doen in elke adviesrelatie, zijn waarnemen en interpreteren, het nut van ergernis, contact maken, inzicht in jezelf, verantwoordelijkheid en het waarderen van verschillen. Hierover gaat KLIK, een nieuw boek van Margreet van Persie, Eveline Eijkhout en Casper van Riet dat in september 2007 bij Kluwer verschijnt.

 

KLIK, een persoonlijke benadering van adviesvaardigheden, is een boek dat geen boek is. Althans geen ‘van-kaft-tot-kaft’-boek. Het is helemaal in de geest van deze tijd een zapboek geworden. Er is geen begin en geen eind. Je kunt overal starten met lezen en ook overal weer ophouden. Er is wel een rode draad en er zijn thema’s. De rode draad is hoe ik als (communicatie)adviseur de klik met anderen maak. Het boek gaat over ‘ik’. Over mij dus, op het moment dat ik de ‘klik’maak met anderen en me zo verder kan ontwikkelen.

 

De onderwerpen die in dit boek zijn uitgewerkt, zijn onze eigen thema’s. Het zijn de thema’s waarvan wij de ervaring hebben dat ze ertoe doen in het functioneren als (communicatie)professional. Het gaat om waarnemen en interpreteren, het nut van ergernis, contact maken, inzicht in jezelf, luisteren, verantwoordelijkheid en het waarderen van verschillen.

 

Vanaf september in de boekhandel: KLIK, een persoonlijke benadering van adviesvaardigheden, uitgever Kluwer, Alphen aan den Rijn.

Feedback

Feedback gaat over je innerlijke houding. Wat is je intentie als je feedback geeft? En wat raakt je als je feedback krijgt? De ontwikkeling van bewustzijn zowel ten aanzien van je intenties als van je gevoeligheid, maakt je vrij in het geven en ontvangen van feedback.

 

Overal waar mensen samen werken en leven, is feedback een bekend en lastig thema. Herken je dat we het moeilijk vinden om feedback te horen? En herken je dat we ook het geven van feedback moeilijk vinden? Feedback geven en ontvangen maakt van alles in ons los: we zijn bang om kritiek te krijgen, te worden afgewezen of om de ander te kwetsen.

 

Feedback gaat uitsluitend over onze eigen innerlijke houding. Bij de gever van feedback: hoe zit het met jouw intenties? Wat beoog je met jouw feedback? Wil je zeggen wat jou echt bezig houdt? Of heb je andere intenties? Bijvoorbeeld indruk maken, jezelf profileren, de ander beoordelen?

Bij de ontvanger van feedback: hoe zit het met jouw manier van luisteren? Kun je letterlijk luisteren? Of voel je iets wat je onaangenaam raakt?

feedback

Als we zien dat feedback uitsluitend gaat over onze innerlijke houding, zien we ook dat feedback het meest krachtige middel is voor zelfkennis en groei.
Hier zijn een aantal stappen hoe je kritiek kunt gebruiken en begrijpen, zodat je er het meeste uit kunt halen. Wanneer iemand zegt dat je het fout doet, onaardig bent, onduidelijk, ongevoelig of iets anders wat je onaangenaam raakt, laat het dan even bezinken. Vraag jezelf af: “Is het (soms) waar?”“Heeft hij of zij (soms) gelijk?”Wacht op het antwoord. Geloof niet het antwoord dat meteen opkomt; dat is de aanval van je denken. Wacht geduldig op het antwoord dat binnenin opkomt.

Hoe zou het zijn om te reageren – in gedachte of tegen de ander – met: “Dank je dat je dit vertelt”?

 

Vraag jezelf na de kritiek: “Was dit stressvol of pijnlijk?”Als het antwoord “ja”is, is dit een teken dat jij diep van binnen ook gelooft dat de kritiek waar is. Wat iemand ook tegen of over jou zegt, als jij stress ervaart, ben jij degene die op dat moment lijdt onder je verborgen geheim. De aanval van ons denken is de enige reden van stress. Stress is het signaal dat het tijd is om het aan jezelf te vragen. Stress is een kans om mildheid te ervaren met de mensen over wie jij oordeelt en die over jou oordelen, en om de stress binnenin jezelf te beëindigen.

Innerlijke klimaatverandering

Ons rationeel-wetenschappelijk wereldbeeld heeft zijn beperkingen. Er is verbinding nodig met andere kenwijzen en ervaringen, van spirituele aard.

 

In de NRC van 7-7-7 staat een inspirerend artikel van Annick de Witt van Stichting wAarde. Zij betoogt dat het tijd is voor een innerlijke klimaatverandering om de milieuproblemen als gevolg van een rationeel-wetenschappelijk wereldbeeld te lijf te gaan. Materialisme en consumentisme leiden tot externe schade en innerlijke leegte.

Veel Nederlanders, zo schrijft het Sociaal en Cultureel Planbureau, zijn ‘spirituele nomaden’geworden op zoek naar persoonlijke groei, zingeving en spiritualiteit.

Ik gebruik niet graag de woorden ‘spiritueel’of ‘spiritualiteit’, omdat het vaak blijkt te gaan om allerlei zaken die zich voltrekken buiten het leven van alledag. Ik vind het uitdagend én moeilijk om in het dagelijks werk en leven invulling te geven aan spiritualiteit: niet zweverig, concreet en praktisch.

De Witt zegt het als volgt: “De beeldvorming rond spiritualiteit is getraumatiseerd door ‘goeroes’die met hun volgelingen in bed doken, en door dolende individuen die de emotionele grillen van hun ‘innerlijke kind’belangrijker vonden dan de grenzen van een ander.”Zij pleit voor het integreren van twee kenwijzen die momenteel tot twee volstrekt gescheiden werelden leiden, vaak ook in onszelf: de kenwijze van een rationeel-wetenschappelijk wereldbeeld en kenwijzen gebaseerd op subjectieve beleving en het voelende hart.

Lees het volledige artikel:

We moeten ons wereldbeeld kantelen: het is tijd voor een innerlijke klimaatverandering.

Geïnspireerd vergaderen

Heb je last van vervelende vergaderingen? Stop om de oorzaak bij anderen te leggen! Wat kun je er zelf aan doen?

 

Hoe vaak maak jij een geïnspireerde vergadering mee? Dat je met elkaar resultaat boekt, de sfeer open is en dat je aan het eind van de vergadering vol energie met je werk verder gaat?

De meesten van ons zullen zo’n vergadering niet vaak of misschien wel nooit ervaren.

 

Elke vergadering biedt een inkijkje in de manier waarop een team samenwerkt. Als mensen niet hun verantwoordelijkheid nemen of niet goed met elkaar samenwerken, zie je dat ook in hun vergaderingen. Vaak is dan één persoon, meestal de voorzitter, veel aan het woord. Of zijn het slechts enkele mensen die meestal aan het woord zijn. De anderen wachten af of gaan de strijd aan. Zo kan een vergadering een langdradige, ongeïnspireerde zit worden of een politieke arena. Met kampen, verborgen agenda’s en machtsstrijd.

geinspireerd-vergaderen

“Ik vind Jan geen goede voorzitter. Neem nou die lange discussie van vanmorgen, dat moet hij gewoon eerder afkappen”, zegt Rebecca na het teamoverleg. Haar collega Robert reageert: “Als je het mij vraagt, zouden Koos en Winnifred eens wat moeten inbinden, die bemoeien zich echt overal mee.”

 

Herken je hoe we kunnen klagen over anderen? Over de voorzitter of de andere deelnemers? De voorzitter moet strenger optreden of juist ruimte geven. Een collega moet niet steeds aan het woord zijn of meer van zich laten horen. Met dit soort uitspraken leggen we de oorzaak voor een slechte vergadering buiten onszelf. Hoe zouden onze vergaderingen verlopen als we eerst naar onszelf kijken? Hoe luister ik? Hoe stel ik vragen? Stel ik überhaupt vragen? Hoe geïnspireerd ben ik zelf?

 

Veel vergaderingen kennen nogal wat discussies. Mensen wisselen meningen uit, proberen aanhang voor hun mening te verwerven en uiteindelijk wordt er op de een of andere manier afgesloten of besloten.

Discussie is meestal niet geschikt om samenwerking te stimuleren. Een adviescultuur werkt meer stimulerend. Je helpt elkaar verder door het stellen van vragen of het geven van advies. In zo’n cultuur gaat de kwaliteit van luisteren en vragen stellen snel vooruit.

 

Een van de manieren waarop je samenwerking in een vergadering kunt stimuleren is door andere rollen voor de deelnemers en de voorzitter. De deelnemers worden eigenaren van de agendapunten. Zij bereiden hun onderwerpen voor en brengen die in. Ze geven aan wat ze van de andere deelnemers verwachten: luisteren, hun advies of mening geven, of ideeën inbrengen. De eigenaar is zelf verantwoordelijk voor de bespreking van zijn onderwerp.

De rol van de voorzitter verandert in die van coachend begeleider. Hij begeleidt en checkt of alle deelnemers voldoende aan bod komen. En hij houdt in de gaten of de eigenaar verantwoordelijk blijft en de andere deelnemers de gevraagde bijdragen leveren.

 

Een inspirerend boek met praktische tips is ‘Ophouden met vergaderen’ van Ferd van Koolwijk (Kluwer Bedrijfsinformatie).

The Work of Byron Katie

Geloof je (soms) alles wat je denkt? Leef je (soms) in je eigen waarheid? Via de vier vragen en de omkering van The Work kun je de werkelijkheid gaan zien.

 

Van 13-15 juli 2007 is Byron Katie weer in Amsterdam. Je kunt je aanmelden via haar website.

Voor het eerst hoorde ik de naam Byron Katie tijdens mijn opleiding tot organisatieadviseur. Nieuwsgierig geworden, kocht ik haar boek ‘Vier vragen die je leven veranderen’. Het bleef jaren ongelezen in mijn boekenkast staan. Alleen al bij het omslag voelde ik weerstand.

byron-katieDe vrouw op de cover vond ik glamorous, de inhoud leek me oppervlakkig en typisch Amerikaans. Bovendien stoorde mij het overvloedig gebruik van kooswoordjes als lieverd en schatje die ik in één oogopslag overal in de tekst zag staan.

 

In 2005 verkeerde ik in een heroriëntatie op mijn werk die gepaard ging met onzekerheid en verwarring. Een cursus, coaching, praten met vrienden, niets hielp. Mijn verwarring hield aan. Ik kende enkele mensen die veelvuldig met The Work werken. Over hen voelde ik me gereserveerd: allemaal volgers van een goeroe, was mijn gedachte. En het laatste wat ik wil natuurlijk, is achter een goeroe aanlopen.

 

Op een dag besloot ik het werkblad te downloaden (worksheet) en in te vullen op de persoon en de situatie die ik verantwoordelijk hield voor mijn verwarring. En daarmee begon ik The Work te doen. Het resultaat was verbluffend: diep van binnen voelde ik iets veranderen waardoor ik ruimte ging ervaren.

Het was het begin van mijn werk met The Work. In 2006 heb ik bij Janaki van den Brink de opleiding ‘The Working Coach’ gevolgd. In juli 2006 nam ik deel aan de Amsterdam-sessies van Byron Katie en zag ik haar voor het eerst in werkelijkheid. En ik ontdekte dat er geen goeroe was, alleen de goeroe die ik in mijn gedachtewereld had geconstrueerd.

 

Herken jij ook hoe we soms verhalen in ons hoofd afdraaien die niets met de werkelijkheid te maken hebben en alleen vol zitten met onze eigen waarheid?

 

Deze zomer volg ik ‘The School for The Work’met Byron Katie in het Duitse Bad Neuenahr van 27 juli tot 6 augustus. Over mijn ervaringen in The School zal ik later deze zomer schrijven.